Χαλάρωση μέσω ελέγχου της αναπνοής

[deimos]

Χαλάρωση μέσω ελέγχου της αναπνοής


ο Grainger (1990) περιγράφει μια τεχνική ελέγχου της αναπνοής. Όταν το άτομο έχει άγχος, αναφέρει η Grainger, αναπνέει ρηχά και κρατάει την αναπνοή του. Για να το αντιμετωπίσει αυτό, πρέπει να εισπνέει αργά και βαθιά και να εκπνέει πλήρως, προσπαθώντας κατά την εκπνοή να λέει μέσα του τη λέξη "χαλάρωσε, χαλάρωσε, χαλάρωσε" ή "σπίτι, σπίτι, σπίτι". (Grainger, 1990).

Παρόμοια είναι και η τεχνική που αναφέρει ο Good (1995) στην οποία το άτομο εισπνέει αργά και βαθιά και στην εκπνοή νιώθει ότι αρχίζει να χαλαρώνει (παράγγελμα- "η ένταση φεύγει από το σώμα σου").Όταν το άτομο εισπνέει και εκπνέει πρέπει να λέει μέσα του "ένα, δύο, τρία" ή όταν εκπνέει πρέπει να συγκεντρωθεί σε μια λέξη ("ειρήνη", "χαλάρωση") η φράση ("νιώθω χαλαρός"), όχι όμως τη φράση- "πρέπει να χαλαρώσω" (Good, 1995).

Σε μια έρευνα των Clark και Hirschman (1980) εξήχθη το συμπέρασμα πως 8 άτομα που ακολούθησαν μια τεχνική έλέγχου της αναπνοής είχαν μεγαλύτερη μείωση του άγχους. Τα 8 αυτά άτομα εκπαιδεύτηκαν για 5 λεπτά να αναπνέουν αργά με την βοήθεια 2 λαμπτήρων. Τους είπαν να αρχίσουν να αρχίσουν κανονική και ομαλή εισπνοή στο άναμα της μιας λάμπας και να κάνουν εκπνοή όταν ανάψει η άλλη λάμπα (Clark and Hirsechman, 1980).

Ο έλεγχος της αναπνοής χρησιμοποιείται ως τεχνική αυτούσια ή σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους. Ο Mcillmurray και ο Holdcroft (1993) την χρησιμοποιούν σε μια ερευνά τους σε συνδυασμό με τροποποιημένη yoga θεραπεία. Από την άλλη μεριά είναι σημαντική η προοπτική τα άτομα να χρησιμοποιούν τις τεχνικές αυτές στην καθημερινή τους ζωή. (Shaki et al, 1991).


http://www.globalusers.com/aboutmedicine/gr.php?id=32#kefalaio23

Άλλες μέθοδοι χαλάρωσης


Πέρα από τις τεχνικές χαλάρωσης και τις γνωστές μεθόδους χαλάρωσης υπάρχουν και άλλες μέθοδοι. Μια τέτοια μέθοδος είναι η αρωματοθεραπεία. Η αξία της αρωματοθεραπείας στην χαλάρωση αποτέλεσε αντικείμενο πολλών ερευνών. Μια από αυτές ήταν των Lis-Balchin και Hart (1998) που μελέτησε την φαρμακευτική δράση των αιθέριων ελαίων της Νέας Ζηλανδίας "Manuka (Leptospermum scoparium) και Kanuka (Kunzea ericoides). Τα αιθέρια αυτάέλαια σε πειράματα με χοίρους είχαν σπασμολυπτική δράση. Συγκεκριμένα έγινε ηλεκτρικός ερεθισμός απομονωμένου χοιρειου ειλεού ο οποίος ήταν εμβαπτισμένος σε οργανικό υγρό. Τα αιθέρια έλαια διαλύθηκαν σε μεθανόλη και προστέθηκαν στο οργανικό υγρό και όσο το λάδι ήταν σε επαφή με τον ιστό και για 3 λεπτά έπειτα από το πλύσιμο του ιστού γινόταν μείωση των συστολών. Διαπιστώθηκε, τελικά πως τα λάδια αυτά, που χρησιμοποιούνται στην αρωματοθεραπεία για χαλάρωση, είχαν σπασμολυτική δράση. Η δράση αυτή εξηγείται μέσω της μείωσης των συσπάσεων που επέφεραν η ακετυλοχολίνη και η ισταμίνη και μέσω συμπαθομιμητικού μηχανισμού με την αύξηση των επιπέδων του CAMP (Lis- Balchin και Hart,1998).

Άλλη μέθοδος χαλάρωσης είναι η λουτροθεραπεία. O Pierach et al, (1993) αναφέρει την γερμανική πηγή Nauheim στην οποία οι επισκέπτες έκαναν ζεστό μπάνιο με αλατούχο νερό και στατικές σκήσεις από τους ιατρούς- αδελφούς Schott. Εκτός των άλλων και οι κοινωνικές επαφές μεταξύ των ατόμων βοηθούσαν την χαλάρωσή τους (Pierocch et al, 1993).

Η Grainger (1990) αναφέρει κάποιους "εγκεφαλικούς" (συνειδητοποιημένους) τρόπους χαλάρωσης. Συνιστά στο άτομο να ψάξει για οτιδήποτε του χαρίζει δυνατές συγκινήσεις και να "κοιτάξει προς τον ουρανό". Επίσης, το άτομο πρέπει να χαμηλώσει το ρυθμό των σκέψεών του. Οι αγχώδεις σκέψεις, τονίζει, είναι σύντομες και σκόρπιες, γι' αυτό οι σκέψεις πρέπει να γίνουν πλήρεις προτάσεις και "ταινίες στο μυαλό του.

Ιδιαίτερη σημασία έχει η αλλαγή των προοπτικών. Όπως αναφέρει η Grainger (1990) ας φανταστεί το άτομο τον εαυτό του να παρακολουθεί ένα αγχωμένο άνθρωπο από ένα άλλο μέρος του δωματίου. Το γεγονός αυτό του δίνει μια απόσταση από το άγχος και χρόνο και προοπτική ανασύνταξης. Όταν αυτή η σκέψη γίνει για πρώτη φορά, καλό είναι να γίνει όταν το άτομο δεν έχει άγχος (Grainger, 1990).

Άλλη, ενδιαφέρουσα μέθοδος είναι η φαντασία εικόνων. Στη μέθοδο αυτή το άτομο χαλαρώνει, καθώς φαντάζεται μια εικόνα ειρηνικού τοπίου όπως ένα δάσος, μια κορυφή ενός βουνού ή μια αμμουδιά (Nynd, 1992). Στην μέθοδο της φαντασίας εικόνων το άτομο φαντάζεται, γενικά, κάποια εικόνα ή σκηνή που το κάνει να χαλαρώνει βαθιά (Andrews και Howard, 1990).

O Good, (1995) συμπεριλαμβάνει στις τεχνικές χαλάρωσης την μουσικοθεραπεία. Στη μέθοδο αυτή το άτομο διαλέγει τη μουσική που θεωρεί ότι τον ηρεμεί. Αν δεν έχει κασετόφωνο του δίνουμε ένα, εξηγώντας του πως λειτουργεί: πως ρυθμίζεται η ένταση, πως μπαίνουν τα ακουστικά κτλ. (Good, 1995).

Επίσης, υπάρχουν και άλλες μέθοδοι όπως η χειρομάλαξη από έναν θεραπευτή (McIllmurray και Holdcroft, 1993), οι αναπνευστικές ασκήσεις (Roll et al, 1988), η ύπνωση και το yoga (Human et al, 1989), η υπνοθεραπεία (McIllmurray και Holdcroft, 1993) ο υπερβατικός διαλογισμός, ο Lamaze διαλογισμός και το Zen (Human et al, 1989). Επιπρόσθετα, αναφέρεται η προσευχή (Benson, 1982 και Sloman, 1995) η αυτοσυγκέντρωση (Sloman, 1995 και McIllmurray και Holdcroft, 1993) και η κρυοθεραπεία (Pasero, 1997).

Για να χαλαρώσει κανείς πρέπει να βρίσκεται σε περιβάλλον χωρίς θόρυβο, να μιλάει σιγά, να βγάλει το τηλέφωνο από την πρίζα και να μειώσει την ένταση στο φως (Pasero, 1997). Επίσης, αναφέρει η Pasero (1997) μπορεί να διαλέξει να τραγουδήσει ένα τραγούδι (ύμνο, παιδικό ή διαφημιστικό τραγούδι) δυνατά ή σιωπηλά. Καθώς τραγουδάει πρέπει να ακολουθεί το ρυθμό του τραγουδιού κουνώντας το δάκτυλό του ή το κεφάλι του. Έτσι το τραγούδι αποτελεί, σύμφωνα με τη Pasero (1997), ένα τρόπο για χαλάρωση.


http://www.globalusers.com/aboutmedicine/gr.php?id=32#kefalaio23

[dukegus]

Πολύ καλό