Ανακάλυψα μία ανικανότητά μου και χάρηκα πολύ...

[g]

Μεγάλη βδομάδα 2009. Συμμαθητής μου από το δημοτικό φθάνει για τις διακοπές του Πάσχα από την Αθήνα στη θεσσαλονίκη και μαζεύει άλλους 2 συμμαθητές μας (σύνολο 4) σε ταβερνείο για τα γνωστά... νηστίσιμα (χταποδάκι, ψαράκια, ρετσίνα).
 
Φθάνω τελευταίος στην ταβέρνα, έχουν παραγγείλει τα πρώτα. Τρώμε πίνουμε. Παρατηρώ ότι κανένας δεν καπνίζει. Δεν μπορεί λέω. Το μάτι κάνει μια γύρα στο τραπέζι, κανένα πακέτο ακουμπισμένο. Περνάει μια ώρα κι αφού έχουμε φάει και πιει, έχει μείνει στο τραπέζι μόνο ο μεζές για την υπόλοιπη ρετσίνα.
Τότε χρακ ο ένας βγάζει τσιγάρο και λες και έδωσε το σύνθημα χρακ, χρακ οι άλλοι δύο. Βλέμμα απλανές. Σκέψη: "Α, είπα και γω δεν καπνίζουν...". Χωρίς κανένα λόγο το επόμενο πεντάλεπτο άρχισε το γνωστό "τριβέλισμα" του μυαλού: "ρε, μπας να κάνω κανένα τσιγαράκι, 5 μήνες πέρασαν, τι ψυχή έχει; Όχι μωρέ, άστο.  Ρε, μπάς;  Όχι μωρέ, ξεκόλα.  Ρε, μπας; κλπ, κλπ.".   
Σκέψη: "Νομίζω ότι τώρα είναι μια καλή ευκαιρία γιατί αυτούς θα τους ξαναδείς μετά από καιρό, κανένας από τους γνωστούς και φίλους δε χρειάζεται να το μάθει, οπότε σαν να μην έγινε ". Αυτό ήταν. Ζητάω ένα, μετά από μια γρήγορη ματιά καταλήγω σε Marlboro μαλακό, το τραβάω από το πακέτο.
Πω, πώ!!!. Με το που πέφτει το μάτι στο ασπρο κόκκινο πακέτο και απλώνω το χέρι, αρχίζω και φουσκώνω τα στήθη, το μυαλό αρχίζει σε κατάσταση ευφορίας να προετοιμάζεται για την διασκέδαση που πρόκειται να ακολουθήσει, άλογα τρέχαν γύρω μου, εγώ, αγέρωχος πάνω στο πιο όμορφο να καλπάζω πηγαίνοντας προς την ομορφότερη, πιο hot γυναίκα της γής να συναντήσω, (σκέψεις:"πω, πω!! μετά από τόσους μήνες θα τρελαθώ από την απόλαυση"), το ψάξιμο του αναπτήρα (τι μου θύμισες...), η τοποθέτηση στο στόμα (α, ρε τι μου θύμισες...), το πλησίασμα τη φλόγας (αααααχχ...).

Άναψα. Ρουφάω. Εισπνέω.
Γκουχ, γκουχ, αααγκ, γκουχ, γκκκουχ, γκκκκκαααχ, γκουχ, γκουχ, αααγκ, γκουχ, γκκκουχ, γκκκκκαααχ.
Από μέσα μου: "γαμώ το φελέκι μου, τι σκατά....;". Εξηγώ σε όλους ότι έχω 5 μήνες να καπνίσω.
2η τζούρα. Γκουχ, γκουχ, αααγκ, γκουχ, γκκκουχ, γκκκκκαααχ, γκουχ, γκουχ, αααγκ, γκουχ, γκκκουχ, γκκκκκαααχ.
"Τι στο, γαμ....;". Να μη σας τα πολυλογώ έτσι συνεχίστηκε μέχρι που το έσβησα, νομίζω ότι το κάπνισα μέχρι τέλος, χωρίς να είμαι σίγουρος όμως.

Διαπίστωσα λοιπόν ότι πλέον δεν μπορώ να καπνίσω. Αδύνατον. Θα πεθάνω από βήχα (και από αηδία). Φυσικά εννοείται ότι άμα προσπαθήσω αρκετά, θα τα καταφέρω στο τέλος. Αλλά ποιος έχει χρόνο για μαμακίες, πιά;

[Konstantina]

Και γω που νόμιζα ότι μόνο σε μένα συμβαίνει το "τριβέλισμα" του μυαλού!!!Μάλλον σκέψεις αμφισβήτησης περνάνε απ' όλους και σε διάφορες φάσεις. Εγώ πάντως στη σκέψη για ένα τσιγάρο με πιάνει φόβος, για να μη πω πανικός.  Δε τολμώ να σκεφτώ να ανάψω ένα...........ειμαι πεπεισμένη ότι αυτό το ένα θα με κάνει ξανα καπνίστρια. Πιστεύω λέει πως θα νιώσω σαν να μην έχει υπάρξει καμία μέρα διακοπής απ'αυτό. Σωστά σκέφτομαι, λάθος σκέφτομαι, παντως με πιανει φοβος  ξανακυλισματος στη σκέψη του να αναψω ένα. ...... Χαίρομαι πάντως που μετά  το τσιγάρο..... απομυθοποίησες τη κατάσταση. Συνεχίζουμε δυναμικά

[Θανάσης Αποστόλου]

Φίλε Γιάννη σε καταλαβαίνω. Το έχω ζήσει πολλές φορές στο παρελθόν αυτό που περιέγραψες ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ, από την αρχή ως το τέλος. Κάποιες φορές αυτή η εμπειρία με έκανε να νιώθω ακόμη πιο δυνατός απέναντι στον "εχθρό". Όμως πάντα αυτή η διαδικασία με οδηγούσε σε ξανακύλισμα. Μερικές φορές το ξανακύλισμα ερχόταν λίγες μέρες μετά, όχι αμέσως!

Αν θέλεις την άποψή μου, σου επιστώ την προσοχή και σε συμβουλεύω να μην το ξανακάνεις. Όπως έχω γράψει και στο βιβλίο δεν είναι η βρωμερή γεύση που μας κάνει καπνιστές, αλλά η παραπλανητική επίδραση της νικοτίνης στο νευρικό μας σύστημα. Καταλαβαίνω τους μικρούς πειρασμούς πόσο βασανιστικοί μπορούν να γίνουν, αλλά εκτός του ότι κάποτε θα εξαφανιστούν, σίγουρα είναι λιγότερο βασανιστικοί από τις φρικιαστικές επιπτώσεις του καπνού στην υγεία και την τρέχουσα ποιότητα ζωής μας.

Μου αρέσει που το πήρες έτσι θετικά. Κράτα το έτσι λοιπόν μέσα σου. Ας πούμε ότι ήταν μία τελευταία επαναεπιβεβαίωση πραγμάτων που ήδη ήξερες. Ξέχασέ το και συνέχισε κανονικά την ωραία πορεία σου μακριά από την άσκοπη δηλητηρίαση. 

[g]

Θανάση , όταν λες ότι "Όμως πάντα αυτή η διαδικασία με οδηγούσε σε ξανακύλισμα." αναφέρεσαι στην περίοδο πριν τη γνώση του βιβλίου ή και στην μετά;
Διότι, μπορώ να καταλάβω πως το λες αν ήταν πριν το βιβλίο περίοδο ενώ για την "μετά" ίσως χρειάζεται κάποια διευκρίνηση. Τι θέλω να πω.

Απ' τη στιγμή που διάβασα το βιβλίο σταμάτησα να καπνίζω. Όταν κατά λάθος βρέθηκε μπροστά μου εκείνο το απόγευμα είχα κάνει τσιγάρο πριν 2 ώρες. Δεν είπα "άντε να κάνω το τελευταίο", δεν "προετοιμάστηκα" καθόλου, δεν "πήρα τον χρόνο μου", δεν πέρασα περίοδο "αποχαιρετισμού" του παλιόφιλου, τίποτα. Τόσο καταλυτικό ήταν. Πραγματικά το βιβλίο με κατέστησε "ανίκανο" να καπνίσω.

Όταν η επιθυμία ερχόταν περιοδικά,  δημιουργούνταν το αίσθημα, σχεδόν σαν ανακλαστικό, ότι είμαι ηλίθιος, βλάκας και κορόϊδο και μου έφευγε κατευθείαν. Δεν υπήρξε καμία βασανιστική περίοδος. Έγινε πραγματικά πανεύκολα.
Όμως το ανθρώπινο μυαλό δεν παίζεται. Μπορεί να χαρίσουν σε ένα άνθρωπο δισεκατομμύρια κι αντί να ζήσει τη ζωή του χρησιμοποιώντας τα για ευτυχήσει αυτός και οι γύρω του μπορεί να ξοδέψει όλη του τη ζωή δυστυχισμένος ψάχνοντας να βρει γιατί του τα χάρισαν και πως μπορεί να συνέβει κάτι τόσο καλό στην ζωή του! Κάποιο λάκκο θα είχε η φάβα!!

Έτσι και γω. Ώρες ώρες δεν μπορώ να πιστέψω πόσο έυκολο ήταν!! Νομίζω ότι το τσιγάρο της ταβέρνας ήταν σ' αυτό το πλαίσιο. Για το υπόλοιπο της ζωής μου όμως νομίζω ότι δε θα το ψάξω παραπάνω.  Απολαμβάνω το καλό που μου συνέβει και ελπίζω ή μάλλον πιστεύω ότι θα βρώ τρόπο και εγώ να κάνω στη ζωή μου τόσο θετικά πράγματα στους άλλους σαν αυτό που κάνει ο Θανάσης.

Τα λέμε...

admin: σου το χώρισα σε παραγράφους για πιο εύκολη ανάγνωση 

[Θανάσης Αποστόλου]

Καλά στην περίοδο πριν τη συγγραφή του βιβλίου δεν το συζητάμε..  :γέλιο:
Σήμερα είμαι κι εγώ όπως εσύ εντελώς ανίκανος να γίνω καπνιστής. Μπορώ να κάτσω ώρες με καπνιστές, μεθυσμένος, στεναχωρημένος ή πολύ κεφάτος και να μη διανοηθώ καθόλου να ανάψω τσιγάρο, όπως δε διανοούμαι να φάω από τα χτεσινά αποφάγια που είναι στα σκουπίδια μου (πράγμα πολύ πιο υγιεινό από το κάπνισμα!). Παρ' όλα αυτά αν και δε μπορώ να γίνω καπνιστής, ξέρω ότι θα ταλαιπωρηθώ αν ξανακαπνίσω.

Ανησύχησα για αυτό που μου είπες, επειδή το έκανες σπρωγμένος από πειρασμό έχοντας μεγάλες προσδοκίες. Φαντάσου τι θα γινόταν δεν έβηχες και αν "έδενε" κάπως η γεύση του με το αλκοόλ (πράγμα που δεν είναι δύσκολο) ή γενικότερα αν σου ξύπναγαν μνήμες (απατηλής) απόλαυσης του παρελθόντος; Εκεί θα είχες πρόβλημα. Έτσι θα ένιωθες πιθανότατα αν άναβες ένα ακόμα την ΕΠΟΜΕΝΗ μέρα.

Αφού όμως το χειρίστηκες τόσο καλά τότε δεν υπάρχει πρόβλημα Άλλωστε κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.

[g]

Καλά, οι προσδοκίες ήταν και λίγο σάλτσα χάριν δραματοποίησης :γέλιο: :γέλιο: :γέλιο:. Για να φανεί έντονη η απογοήτευση στο τέλος.

Στην πραγματικότητα αισθάνθηκα "ασφαλής" να δοκιμάσω ένα τσιγάρο χωρίς τα "αααααααα, ουουουουουου, καλά εσύ δεν τοκοψες;" των φίλων ή/και συζύγου. Η επιθυμία σαφώς υπήρξε, ξες ο συδυασμός: παρέα, ρετσίνα, ταβέρνα, αλλά θα μπορούσα να την προσπεράσω όπως και τις άλλες φορές.

Το διαφορετικό αυτή την φορά ήταν ότι η συγκεκριμένη παρέα δεν είχε ζήσει το ξεκίνημα του κοψίματος, δεν ήξερε καν ότι είχα κόψει το τσιγάρο, δεν ήξερε καν ότι κάπνιζα και πόσο και δεν θα την ενδιέφερε καθόλου εάν κάπνιζα εν μέσω περιόδου "κοψίματος". Οπότε απερίσπαστος από "περιβαλλοντικό θόρυβο" θα έβγαζα τα συμπεράσματά μου!!

[deimos]

φιλε μου
εκανες 2 τραγικα λαθη
1)αμφισβητησες την αποφαση σου να το κοψεις
2)Δεν κατανοησες το περιεχομενο του βιβλιου.Αν το κατανοουσες δεν θα ελεγες
"πω, πω!! μετά από τόσους μήνες θα τρελαθώ από την απόλαυση".
τελος παντων απο οτι λες εισαι καλα τωρα οποτε ενταξει

Παντως ενα ανοητο τσιγαρο ξανακυλισματος=κανονικος καπνιστης

φιλικα

[laki]

Οποιες αποριες κι αν ειχα σχετικα με το πως θα μου φαινοταν ενα τσιγαρακι μετα απο μερες αποχης , η περιγραφη σου τις εξαφανισε!!
ειναι φανταζομαι σαν εκεινο το πρωτο τσιγαρο που εγινε πριν χρονια....που δεν ηταν φυσικα το ιδιο ωραιο αλλα  το δευτερο που αναψε και διεκοψε την απαισια αισθηση του πρωτου ...

[x-plain]

φιλε μου
εκανες 2 τραγικα λαθη
1)αμφισβητησες την αποφαση σου να το κοψεις
2)Δεν κατανοησες το περιεχομενο του βιβλιου.Αν το κατανοουσες δεν θα ελεγες
"πω, πω!! μετά από τόσους μήνες θα τρελαθώ από την απόλαυση".
τελος παντων απο οτι λες εισαι καλα τωρα οποτε ενταξει

Παντως ενα ανοητο τσιγαρο ξανακυλισματος=κανονικος καπνιστης

φιλικα

δεν βλεπω κατι τραγικο σε αυτο..μην ξεχνας οτι απο τα λαθη μας μαθαινουμε ...