0 Members and 1 Guest are viewing this topic.
Εάν υποφέρετε από κοιλιακό πόνο, φούσκωμα, τυμπανισμό, παραγωγή αερίων, διάρροια ή δυσκοιλιότητα τότε ανήκετε στο 15% του παγκόσμιου πληθυσμού που εκτιμάται πως αγγίζουν οι Λειτουργικές Νόσοι του Εντέρου, όπως το Σύνδρομο του Ευερέθιστου Εντέρου. Τα συμπτώματα τα οποία μόλις περιγράψαμε μπορεί να γίνουν εξαιρετικά ενοχλητικά και όσοι τα αισθάνονται καθημερινά, ψάχνουν να βρουν τρόπους να τα περιορίσουν αποτελεσματικά.Στην έξαρση των κρουσμάτων παθήσεων του εντέρου ήρθε σαν «λύτρωση» η δίαιτα άνευ γλουτένης. Η γλουτένη είναι μία πρωτεΐνη η οποία περιέχεται σε σιτηρά όπως το σιτάρι και το κριθάρι. Η παρουσία αυτής στη διατροφή είναι ικανή να προκαλέσει φλεγμονή στο έντερο ατόμων που πάσχουν από κοιλιοκάκη.Το δίχως άλλο, την τελευταία πενταετία θα έχετε ακούσει σίγουρα κάποιον στο φιλικό ή συγγενικό σας περιβάλλον που σταμάτησε να καταναλώνει προϊόντα με γλουτένη και κατάφερε έτσι να δώσει λύση σε εντερικά προβλήματα που τον/ την ταλαιπωρούσαν χρόνια. Είναι όμως δυνατόν να αυξήθηκαν τόσο δραματικά τα κρούσματα κοιλιοκάκης; Είναι η δίαιτα άνευ γλουτένης πανάκεια για τα προβλήματα του εντέρου;Περίπου 7 εκατομμύρια Αμερικάνοι ακολουθούν μία δίαιτα άνευ γλουτένης απλά γιατί τους βοηθάει να ελέγξουν καλύτερα τα συμπτώματα του πεπτικού συστήματος, και μόλις 300.000 άτομα γιατί έχουν διαγνωσθεί με κοιλιοκάκη. Στην πραγματικότητα όμως εάν δεν υπάρχει επίσημη ιατρική διάγνωση για τη συγκεκριμένη ασθένεια, δεν υπάρχει λόγος να ακολουθείται μία στερητική δίαιτα χωρίς γλουτένη.Το μέλλον για όσους ανακουφίζονται όταν δεν τρώνε γλουτένη, αλλά δεν έχουν κοιλιοκάκη βρίσκεται στην διατροφή FODMAP. Μπορεί η δίαιτα FODMAP να ηχεί στα αυτιά σας σαν μία καινούρια συσκευή που πρόκειται να λανσάρει Apple, στη πραγματικότητα όμως πρόκειται όμως για μία διατροφή φτωχή σε μη απορροφίσιμους ζυμώσιμους υδατάνθρακες, ή στα αγγλικά Fermentable Oligosaccharides, Disaccharodes, Polysaccharides And Polyols (FODMAP).Ποιοί είναι οι FODMAP υδατάνθρακες; Όσοι περιέχουν φρουκτόζη: φρούτα, μέλι κ.α.Όσοι περιέχουν γαλακτόζη: γαλακτοκομικά προϊόντα.Όσοι περιέχουν φρουκτάνες: σιτάρι, σκόρδο, κρεμμύδι, ινσουλίνη.Όσοι περιέχουν γαλακτάνες: όσπρια όπως τα φασόλια, οι φακές, οι σόγια.Όσοι περιέχουν πολυόλες: γλυκαντικές ουσίες όπως η σορβιτόλη και η ξυλιτόλη, πυρηνόκαρπα φρούτα όπως τα βερίκοκα, τα κεράσια, τα νεκταρίνια, τα ροδάκινα, τα δαμάσκηνα. Καθώς η δίαιτα άνευ γλουτένης περιορίζει σημαντικά το σιτάρι, μειώνει ταυτόχρονα και την κατανάλωση φρουκτανών που περιέχονται σε αυτό & ανήκουν στους FODMAP υδατάνθρακες. Η προαναφερθείσα «σύμπτωση» συμβάλλει στην μείωση των εντερικών συμπτωμάτων και στη λανθασμένη πεποίθηση πως η gluten-free διατροφή είναι αποτελεσματική σε όλες τις παθήσεις του εντέρου. Γιατί ερεθίζουν το έντερο οι FODMAP υδατάνθρακες; Οι FODMAP υδατάνθρακες είναι στην ουσία πολύ μικρές αλυσίδες σακχάρων της τροφής, οι οποίες έχουν τόσο μικρό μέγεθος που δεν διασπώνται ικανοποιητικά κατά την πέψη. Χωρίς το στομάχι να τις έχει επεξεργαστεί σωστά πέφτουν απότομα στο έντερο όπου οι καλοί μικροοργανισμοί που ζουν σε αυτό αρχίζουν να τις «τρώνε» παράγοντας ταυτόχρονα αέρια που προκαλούν τον γνωστό σε όλους τυμπανισμό. Σαν να μην έφτανε όμως αυτό οι FODMAP τραβούν πολλά υγρά στο έντερο δημιουργώντας το αίσθημα του φουσκώματος.Μήπως λοιπόν τόσο καιρό ακολουθούσατε λάθος δίαιτα; Μήπως πρέπει να δοκιμάσετε να αποφύγετε την κατανάλωση FODMAP υδατανθράκων; Ο παρακάτω πίνακας περιλαμβάνει κάποιες ενδεικτικές πηγές τέτοιων τροφίμων, αλλά και εναλλακτικές λύσεις. Φτωχά σε FODMAP- Να τα προτιμάτε Πλούσια σε FODMAP- Να τα αποφεύγετε Λαχανικά Καρότα, ντομάτες, μαρούλι, φασολάκια, αγκινάρες, κολοκύθια, αγγούρι, πιπεριές, λάχανο, καλαμπόκι, πατάτα Αγκινάρα, κουνουπίδι, σπαράγγια, κρεμμύδι, αρακάς, ρεβίθια Φρούτα Μπανάνες, μανταρίνι, πορτοκάλι, φράουλες, blueberries, σταφύλια, ανανάς, ακτινίδιο Καρπούζι, μήλο, βερίκοκα, δαμάσκηνα, μάνγκο, αχλάδι, ροδάκινα, κεράσια, ρόδι Σιτηρά & άλλα Ρύζι, βρώμη, κεχρί, σόργο, ποπ- κορν, κολοκυθόσπορος, φυστίκια, φουντούκια, προϊόντα άνευ γλουτένης Σιτάρι, σίκαλι, σιμιγδάλι, κους κους, ψωμί και άλλα ζυμαρικά και αρτοσκευάσματα. Dressings, σάλτσες Μουστάρδα, ελαιόλαδο,soy sauce, ξύδι ρυζιού ή balsamico, μαγιονέζα Ketchup, αγάβη Ροφήματα Καφές, τσάι, αναψυκτικά χωρίς φρουκτόζη ή συστατικά που τελειώνουν σε – όλη, λεμονάδα, τσάι, χυμοί με φρούτα που επιτρέπονται Μπύρα, χυμοί φρούτων που δεν επιτρέπονται, ρούμι, ενεργειακά ροφήματα, προϊόντα με σιρόπι φρουκτόζης καλαμποκιού, γάλα σόγιας Γαλακτοκομικά Το βούτυρο, το παγωτό, η φέτα & το τυρί cottage είναι περισσότερο ανεκτά. Γάλα από ρύζι, γάλα χωρίς λακτόζη. Όλα τα γαλακτοκομικά Γλυκά Μαύρη σοκολάτα, ασπαρτάμη, ακεσουλφάμη, σουκραλόζη, σακχαρίνη, σπιτικά γλυκά με υλικά που επιτρέπονται Προϊόντα με γλυκαντικές που η ονομασία τους τελειώνει σε –όλη, μέλι, αποφυγή έτοιμων γλυκών καθώς περιέχουν συστατικά που δεν επιτρέπονται Tips για μία FODMAP δίαιτα: Κρατήστε ένα ημερολόγιο με αυτά που τρώτε και τα συμπτώματα του εντέρου. Παρατηρήστε στη συνέχεια εάν υπάρχει βελτίωση όταν αποφεύγετε συγκεκριμένα τρόφιμα.Ξεκινήστε να ακολουθείτε μία δίαιτα χαμηλή σε μη απορροφίσιμους ζυμώσιμους υδατάνθρακες, προσέχοντας όμως να καταναλώνετε αρκετές φυτικές ίνες για να προλάβετε την δυσκοιλιότητα.Μπορείτε να αγοράζετε προϊόντα άνευ γλουτένης, χωρίς όμως να ακολουθείτε μία αυστηρή ανάλογη δίαιτα. Περιορίστε τα γαλακτοκομικά σε μισό ποτήρι γάλα, μισό γιαούρτι, μισή φέτα τυρί ημερησίως.Εξασφαλίστε πως δεν «χάνετε» πολύτιμα συστατικά λαμβάνοντας κάποια πολυβιταμίνη.Όλα τα κρέατα, τα ψάρια και τα πουλερικά θεωρούνται φτωχά σε FODMAP.Διαβάζετε τις ετικέτες των τροφίμων.Τι λένε οι ειδικοί; Κλινικές μελέτες έχουν δείξει πως μία διατροφή χαμηλή σε FODMAP μπορεί να μειώσει τα συμπτώματα του ευερέθιστου εντέρου ακόμη και κατά 70%. Εάν λοιπόν υποφέρετε από εντερικές διαταραχές ζητήστε τη συμβουλή ενός ειδικού γιατρού, ο οποίος σε συνεργασία με έναν διαιτολόγο θα σας κατευθύνουν στον τύπο της δίαιτας που πρέπει να ακολουθήσετε. Σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεστε να στερείστε τρόφιμα χωρίς να συντρέχει κάποιος σημαντικός ιατρικός λόγος.
Διαιτολογική αντιμετώπιση του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρουΗ νόσος συνδέεται άλλοτε με διάρροια και άλλοτε με δυσκοιλιότητα, μαζί με έντονο φούσκωμα και τεινεσμό (αέρια) και πλήττει πλέον ένα μεγάλο μέρος του γενικού πληθυσμούΜια από τις πιο συνηθισμένες χρόνιες δυσλειτουργίες του εντέρου, αλλά και συνολικά του γαστρεντερικού συστήματος, είναι το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, το οποίο σχετίζεται με κινητική διαταραχή του παχέος εντέρου και του ορθού, χωρίς κάποια δομική ανωμαλία. Η νόσος συνδέεται άλλοτε με διάρροια και άλλοτε με δυσκοιλιότητα, μαζί με έντονο φούσκωμα και τεινεσμό (αέρια) και πλήττει πλέον ένα μεγάλο μέρος του γενικού πληθυσμού. Τα κύρια συμπτώματα του είναι: φούσκωμα, διάρροια, δυσκοιλιότητα, ναυτία, πόνος στην κοιλιά και μεταβολές στη σύσταση των κοπράνων. «Αν και δεν υπάρχει θεραπεία για τη ριζική καταπολέμηση του συνδρόμου, καθώς η συμπτωματολογία είναι ποικίλη και σχετίζεται συχνά με στρες και άγχος ή ακόμα και με ψυχολογικές διαταραχές, επιδιώκουμε κυρίως τη μείωση της έντασης και της συχνότητας των συμπτωμάτων και η διατροφή παίζει σε αυτό σημαντικό ρόλο», μας εξηγεί ο Κλινικός Διαιτολόγος-Βιολόγος κ. Χάρης Δημοσθενόπουλος, Προϊστάμενος του Διαιτολογικού Τμήματος Λαϊκού Νοσοκομείου Αθηνών.Δίαιτα FODMAPsH δίαιτα χαμηλή σε βραχείας αλύσου υδατάνθρακες (FODMAPs), μαζί με τα προβιοτικά αποτελούν μία καλή διαιτητική σύσταση, για άτομα με ευερέθιστο έντερο ή δυσκοιλιότητα. Επίσης, σε άτομα που ταλαιπωρούνται από το σύμπτωμα του φουσκώματος, μία δίαιτα χαμηλή σε FODMAPs για κάποιο βραχύ χρονικό διάστημα θα μπορούσε να μειώσει τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Ο όρος «FODMAP» αναφέρεται σε μία δίαιτα χαμηλή σε ολιγο-, δι- και μονο-σακχαρίτες και πολυόλες και αναφέρεται σε μία δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε FODMAPs, αφού η ιδέα είναι να περιοριστεί η κατανάλωση αυτών των θρεπτικών ουσιών. Τα θρεπτικά συστατικά που πρέπει να περιοριστούν είναι είτε αντιπρόσωποι από την οικογένεια των υδατανθράκων, όπως είναι μερικά σάκχαρα (π.χ. λακτόζη και φρουκτόζη), αλκοόλες (όπως σορβιτόλη και μαννιτόλη) και μερικές άλλες ουσίες όπως είναι οι φρουκτάνες και οι γαλακτάνες. Όλα είναι φυσικά συστατικά που βρίσκουμε στα φρούτα, τα γαλακτοκομικά, τα φασόλια και τα δημητριακά ή χρησιμοποιούνται επίσης στην επεξεργασία τροφίμων, για την παραγωγή τροφίμων «χωρίς ζάχαρη» και τροφίμων κατάλληλα για άτομα με διαβήτη. Τρόφιμα που είναι πλούσια σε FODMAPs περιλαμβάνουν τα περισσότερα γαλακτοκομικά προϊόντα, ορισμένα φρούτα (ιδίως τα μήλα, τα αχλάδια, τα κεράσια, τα βατόμουρα, τα καρπούζια, το μάνγκο και το παπάγια), ορισμένα λαχανικά (μεταξύ αυτών οι αγκινάρες, τα σπαράγγια, το λάχανο, το σκόρδο και τα μανιτάρια), ορισμένα δημητριακά (όπως σιτάρι, σίκαλη, κριθάρι), τα περισσότερα όσπρια (συμπεριλαμβανομένης της σόγιας), ορισμένες γλυκαντικές ουσίες (όπως μέλι και νέκταρ αγαύης).Μερικοί λαοί φαίνεται ότι έχουν μικρότερη ανοχή για κάποια ή όλα από τα FODMAPs. Όταν τρώνε περισσότερο από κάποιες μικρές ποσότητες αυτών των θρεπτικών ουσιών, καταλήγουν ευκολότερα με σοβαρό φούσκωμα, διάταση, πόνο και άλλα αντίστοιχα δυσάρεστα συμπτώματα. Μια δίαιτα χαμηλή σε FODMAP συχνά λύνει το πρόβλημα αυτό. Ένας από τους λόγους που η δίαιτα χαμηλή σε FODMAP είναι τόσο εντυπωσιακά αποτελεσματική είναι ότι εξαλείφει διάφορες κατηγορίες ενώσεων οι οποίες, από κοινού, είναι υπεύθυνες για ένα μεγάλο μέρος των πεπτικών συμπτωμάτων. Ωστόσο, μπορεί κάποιος να είναι ευαίσθητος σε μία ή δύο από αυτές τις ενώσεις και σε άλλες όχι.Μόλις τα συμπτώματα υποχωρήσουν, υπάρχει η δυνατότητα ο άμεσα ενδιαφερόμενος να κάνει κάποια περαιτέρω έρευνα και αποκλεισμό. Μπορεί να δοκιμάσει την ανοχή του σε διαφορετικούς FODMAPs με την εισαγωγή τους, ένα κάθε φορά και να δει εάν τα συμπτώματα επανεμφανίζονται (δίαιτα αποκλεισμού). Μπορεί, για παράδειγμα, να καταλάβει ότι τα φασόλια και τα δημητριακά δεν δημιουργούν πρόβλημα όσο τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Ή, μπορεί να αποδείξει ότι η φρουκτόζη εμφανίζει δυσαπορρόφηση και έτσι είναι προτιμότερο να καταναλώνει τα χαμηλά σε φρουκτόζη φρούτα και λαχανικά.Προβιοτικά και ΠρεβιοτικάΠαράλληλα με τη δίαιτα FODMAPs σημαντικό όφελος έχουμε και με τη χρήση προβιοτικών-πρεβιοτικών. Τα προβιοτικά είναι μη παθογόνοι, μικροοργανισμοί, συνήθως βακτήρια, που μοιάζουν με τα ωφέλιμα βακτήρια του εντέρου. Τα προβιοτικά επιβιώνουν κατά την παραμονή και τη διάβασή τους από τη γαστρεντερική οδό, διότι δεν επηρεάζονται από το όξινο περιβάλλον του στομάχου και από τη χολή. Σύμφωνα με τον κ. Χ. Δημοσθενόπουλο, βελτιώνουν τη φυσιολογική εντερική χλωρίδα μειώνοντας την ανάπτυξη παθογόνων βακτηρίων και την εγκατάσταση βλαβερών μικροοργανισμών, ενώ ταυτόχρονα ευνοούν την ανάπτυξη καλών (μη παθογόνων) βακτηρίων. Ο συνολικός τους αριθμός είναι αρκετές χιλιάδες δισεκατομμύρια και υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες προβιοτικών μικροοργανισμών: του γένους Bifidobacterium και του γένους Lactobacillus, τα οποία έχουν πολλά διαφορετικά στελέχη. Υπολογίζεται ότι πάνω από 400 είδη μικροοργανισμών βρίσκονται στην εντερική χλωρίδα του ανθρώπου. Πιο δημοφιλή είναι συγκεκριμένα στελέχη όπως :1. Lactobacillus rhamnosus 2. Lactobacillus acidophilus, 3. Lactobacillus casei,4. Lactobacillus plantarum, 5. Lactobacillus bulgaricus, 6. Bifidobacterium bifidum και 7. Bifidobacterium infantis, Έχουν πολύ καλά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων συμπτωμάτων και παθήσεων που πλήττουν το γαστρεντερικό σύστημα: • το Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου (σπαστική κολίτιδα), • τη δυσκοιλιότητα, • τη μολυσματική διάρροια, • τη διάρροια λόγω αντιβίωσης, • τη μόλυνση από Clostridium difficile, • στρεπτόκοκκο και σαλμονέλα. Η καλύτερη πηγή προβιοτικών είναι τα γαλακτοκομικά προϊόντα και κυρίως τα μη παστεριωμένα (κλασσικό παράδειγμα είναι το πρόβειο παραδοσιακό γιαούρτι με πέτσα). Τα βρίσκουμε επίσης σε τρόφιμα και ροφήματα, όπως το κεφίρ αλλά και λειτουργικά τρόφιμα (εμπλουτισμένα από τη βιομηχανία). Επίσης υπάρχουν και πολλά συμπληρώματα με υψηλές συγκεντρώσεις προβιοτικών.Τα πρεβιοτικά από την άλλη είναι ουσίες των τροφίμων που προάγουν την ανάπτυξη ορισμένων βακτηρίων (γενικά επωφελή) στα έντερα. Είναι μη αφομοιώσιμα συστατικά των τροφίμων που διεγείρουν εκλεκτικά την ανάπτυξη ή / και τη δραστηριότητα των ωφέλιμων μικροοργανισμών που βρίσκονται ήδη στο παχύ έντερο των ανθρώπων. Όταν τα προβιοτικά και πρεβιοτικά αναμειγνύονται μεταξύ τους, σχηματίζουν ένα συμβιωτικό, με ιδιαίτερα μεγάλη αποτελεσματικότητα.πηγή: _http://www.protothema.gr/ugeia/article/376993/diaitologiki-adimetopisi-tou-sundromou-euerethistou-ederou/
Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου. Μήπως η λύση είναι το ακρωνύμιο FODMAP;Το Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου (ΣΕΕ) είναι μία χρόνια λειτουργική νόσος του εντέρου, της οποίας ο επιπολασμός κυμαίνεται μεταξύ 5-15%. Εκδηλώνεται ως επί τω πλείστον σε ασθενείς μεταξύ 15-65 ετών, σε μία αναλογία γυναικών/ανδρών 3:1. Η παθοφυσιολογία της δεν είναι απολύτως διασαφηνισμένη και ουδέν συγκεκριμένο παθολογικό οργανικό υπόβαθρο είναι γνωστό. Η σχετική βιβλιογραφία είναι πολύ πλούσια, αναφερόμενη σε γενετικούς, επιγενετικούς και περιβαλλοντολογικούς προδιαθεσικούς παράγοντες, καθως και σε ενδεχόμενη επιρροή του ψυχισμού, της προσωπικότητας αλλά και της διατροφής του ατόμου. Το αποτέλεσμα είναι αυξημένη εντερική κινητικότητα ως απάντηση σε οποιαδήποτε εντερική διάταση, μείωση του ουδού σπλαχνικού πόνου και απορρύθμιση του άξονα κεντρικού νευρικού-εντερικού νευρικού συστήματος. Ιδιαιτέρως αναφορικά με τη διατροφή, εκτός απο τη μηχανική δράση τροφών με υπόλειμμα (που αυξάνουν δηλαδή τον όγκο των κοπράνων) στο ευερέθιστο έντερο, ρόλο φαίνεται να παίζει και η αυξημένη διαπερατότητα του εντέρου για ορισμένες τροφές και αντιγόνα. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει μία χρόνια ενδοτοιχωματική φλεγμονή η οποία συμμετέχει στην υπερευαισθησία του εντέρου. Κλινικά, αυτή η υπερευαισθησία μεταφράζεται σε πόνο ή άλλα συμπτώματα όπως το φούσκωμα, οι έντονοι βορβορυγμοί, αέρια, η επείγουσα αφόδευση και η αίσθηση ατελούς κενωσης. Άλλα μη γαστροεντερολογικής φύσεως συμπτώματα όπως κεφαλαλγίες, χρόνια κόπωση και αίσθηση μειωμένης ζωτικής ενέργειας είναι πιθανά αλλά η εξήγησή τους παραμένει νεφελώδης.Η αντιμετώπιση του ΣΕΕ είναι περίπλοκη, χρόνια και δυστυχώς ενίοτε απογοητευτική τόσο για τον ασθενή όσο και για τον θεράποντα (παθολόγο, γαστρεντερολόγο ή διαιτολόγο). Σπασμολυτικά, αντικαταθλιπτικά, οπιοειδή, υπακτικά και προκινητικά είναι όλα φάρμακα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο ΣΕΕ. Η θέση της διατροφής αποδεικνύεται με το χρόνο όλο και πιο καίρια έχοντας ρόλο "ρυθμιστή" των συμπτωμάτων. Τα κύρια διατροφικά συστατικά που έχουν απασχολήσει τη διεθνή βιβλιογραφία του ΣΕΕ είναι οι φυτικές ίνες, τα προβιοτικά και πιο πρόσφατα πλέον τα FODMAP. Οι πρώτες έρευνες πάνω στην προσέγγιση FODMAP (the FODMAP approach) δημοσιεύτηκαν στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, αρχικά από μία ερευνητική ομάδα στην Αυστραλία και ύστερα στη Βρετανία. Κοινή τους ιδιότητα αποτελεί η δυσαπορρόφησή τους στο λεπτό έντερο, το οποίο συνεπάγεται αφενός την αυτούσια παρουσία τους στο κόλον όπου ζυμώνονται απο την εντερική χλωρίδα και αφετέρου την οσμωτική ενδοεντερική τους δράση. Αποτέλεσμα; Υδαρή κόπρανα και αύξηση των αερίων, τα οποία προκαλούν διάταση του εντέρου κι επίταση του πόνου, του μετεορισμού, των βορβορυγμών, της ανάγκης και της συχνότητας των κενώσεων. Η προσέγγιση FODMAP συνίσταται συνεπώς στην αποφυγή αυτών των υδατανθράκων.Πηγή: άρθρο από τον δρ Δημήτρη Σαμαρά στη σελίδα _http://www.diettv.gr/site/article/syndromo-eyerethistoy-enteroy-mhpws-h-lysh-einai-to-akrwnymio-FODMAP
