Αν υπεύθυνη για το κάπνισμα είναι η νικοτίνη, τότε πώς εξηγείται να μην γίνονται αυτόματα καπνιστές οι άνθρωποι που δουλεύουν σε περιβάλλοντα με πολύ καπνό; Για παράδειγμα ένας μη καπνιστής υπάλληλος που δουλεύει σε ένα γραφείο 8 ώρες τη μέρα με συναδέλφους μανιώδεις καπνιστές, εισπνέει μέσω του παθητικού καπνίσματος νικοτίνη ίση με το κάπνισμα αρκετών τσιγάρων. Γιατί αυτός ο υπάλληλος δε γίνεται αυτόματα καπνιστής μετά από λίγες ημέρες εργασίας;

Απάντηση: Η απάντηση βρίσκεται σε όσα ήδη αναφέραμε. Δε μας κάνει καπνιστή η καθυστερημένη ενόχληση νικοτίνης, αλλά οι λάθος συσχετισμοί που κάνει το υποσυνείδητο στην προσπάθειά του να ερμηνεύσει την ενόχληση. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα παρερμηνείας είναι το να θεωρούμε την καθυστερημένη ενόχληση ως «έλλειψη τσιγάρου», ενώ στην πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα του (προηγούμενου) τσιγάρου. Κάποιος που καπνίζει παθητικά όπως ο παραπάνω υπάλληλος, περνάει την ανεπαίσθητη ταλαιπωρία της καθυστερημένης ενόχλησης, αλλά χωρίς να κάνει τους λάθος συσχετισμούς! Να θυμάστε, το κάπνισμα είναι κυρίως πρόβλημα στρεβλωμένης αντίληψης, όχι σωματικής «εξάρτησης».

 

Αυτό που ισχύει για τον υπάλληλο ισχύει και για τη μη καπνιστή σύζηγο ενός μανιώδους καπνιστή και για το φίλο καπνιστών και για ένα γκαρσόνι σε μία καφετέρια. Βέβαια όλη αυτή η ελαφριά πίεση που ασκεί η νικοτίνη και οι εικόνες καπνίσματος σε αυτούς τους μη καπνιστές, κάνει τελικά λίγο πιο εύκολο να αρχίσουν το κάπνισμα σε σχέση με κάποιους που δουλεύουν σε περιβάλλοντα χωρίς καθόλου καπνιστές. Όμως η διαφορά είναι μικρή. Με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι το παθητικό κάπνισμα δε μπορεί να μας κάνει καπνιστές!

 

Ακούστε μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Μία σύζυγος ενός φανατικού καπνιστή μου είπε ότι της συνέβη κάτι περίεργο όταν ο άντρας της ξαφνικά έκοψε μαχαίρι το κάπνισμα. Ένιωσε μια περίεργη αίσθηση. Μου είπε ότι "της ψιλοέλειψε για μερικές μέρες η μυρωδιά του τσιγάρου γιατί την είχε συνηθίσει". Μπορείτε να φανταστείτε γιατί;

 

Πολύ απλά αυτό που ονομάζει "όρεξή για τη μυρωδιά", δεν είναι τίποτα άλλο από την καθυστερημένη ενόχληση της νικοτίνης! Η γυναίκα αυτή επί χρόνια κάπνιζε παθητικά γύρω στα 5-10 τσιγάρα τη μέρα. Κοιτάξτε όμως τι υπέροχο πράγμα είναι το να μην κάνεις τους λάθος συσχετισμούς:

 

Της πήρε μόνο λίγες μέρες ελαφρύτατης ενόχλησης μέχρι να πάψει η όρεξη. Απο την άλλη ένας καπνιστής ενώ σωματικά νιώθει σχεδόν ΤΑ ΙΔΙΑ, λόγω του φόβου και των ψευδαισθήσεων από τις οποίες διακατέχεται, μπορεί τελικά να περάσει το χειρότερο βασανηστήριο της ζωής του!

 

Σκοπός του βιβλίου είναι να αποκαταστήσουμε την αλήθεια μέσα μας τόσο πολύ, ώστε να είμαστε σε θέση να απαλλαγούμε από το κάπνισμα όπως αυτή η νοικοκυρά!

;)